vrijdag 31 januari 2014

Klimmen en zo.

Hoogtemeters.

Er is nogal wat geschreven de laatste tijd over klimmen, hoogtemeters en al dan niet elektrische ondersteuning daartoe aan te wenden, of te overwegen om diverse redenen.
Dat maakte mij nieuwsgierig, hoeveel hoogtemeters heb ik nu zelf eigenlijk op mijn woon-werkroute? Er zitten een paar klimmetjes in, maar als je eraan gewend bent valt het best mee. De vorm van de dag heeft uiteraard ook veel te zeggen, zeker op de terugweg, want ik heb geen kantoorbaan, en sommige dagen kunnen ook op het werk fysiek zwaar zijn. En dat merk je dan op de thuisrit in meer of mindere mate. Ook meerdere dagen na elkaar fietsen merk je op de laatste dagen, soms voelt het gewoon goed, maar geven de beenspieren in de klimmetjes aan dat ze moe zijn.
Vooral na het lange werkweekend van 3x12 uur ochtenddienst en 2x 8 uur middagdienst kunnen de benen toch wel wat "restmoeheid" opgeslagen hebben. Dat is dan met 1 of 2 rustige herstelritten of een rustdag meestal goed op te vangen.

Maar goed, de hoogtemeters! We wonen op 55 meter hoogte op een helling dus ik begin lekker, door af te dalen naar Rijksweg 13, die op 3 meter boven zeeniveau ligt. Dat stukje is 500 meter, verdeeld in stukjes vlak tot 5, 6, 8 en 13 % steilte.
                                          Vertrek thuis.
 De rit door het dorp gaat nagenoeg vlak tot net voorbij het tankstation, waar het eerste van véél vals plat begint. Na 2½ km begint de eerste klim, die is 1 km lang met gemiddeld 5 % stijging.

            Ystanes, iets meer dan 3 km van huis ongeveer 5% helling hier.
  Dan ben ik op circa 77 meter hoogte, en heb weer wat golvende weg tot mijn hoogste punt, Instanes, op 83 meter. Daarna afdalen ( 2, 5, 8% stukjes) richting Ulvasand  op 3 meter boven zeeniveau.
                         Stukje afdaling vanaf Instanes richting Ulvasand.
 Weer wat golvingen naar, in en door Lofthus, waar ik op 24 meter het dorp uitrijd langs Ullensvang Kyrkje. Na Lofthus rijd ik een heel stuk "vlak"(variaties tussen de 24 en 33 meter over een stuk van 5 km) tot Børve, dan 200 meter (6%) neer naar 3 meter boven zeeniveau langs Børve Fruktlager, dan  op en neer terrein tot Hovland op 36 meter hoogte. 
                         Het relatief vlakke stuk tussen Lofthus en Børve.
Van Hovland een iets langere helling naar Kvalnes, circa 1½ km met 2%, daarna vanaf 53 meter afdalen naar Espe, 2 km 2% gemiddeld, met een klein stukje van 5 %, waar  de hoogte uitkomt op circa 10 meter boven zeeniveau.
           Kvalnes, 23 km van huis, net na de bocht begint de afdaling naar Espe,
                         2 km omlaag aan 2 %.
 Klimmen naar Vindhammar op 31 meter, en dan weer neer naar de ingang van de Fresviktunnel op 17 meter. Door de 2260 meter lange tunnel stijgt de weg weer naar 34 meter bij de uitgang aan Skjelvik, en stijgt door tot aan de Bjørgaviktunnel, op 53 meter (ongeveer 3½ km).
                                 Ingang Fresviktunnel.
                             Twee foto's bij Espe, hier op de terugweg omhoog.
                            Uitgang Bjørgaviktunnel, richting Stana.
 Dan afdalen naar Stana, 33 meter hoogte, daar de tunnel in en na 700 meter komt er 100 meter open lucht en dan de Okslatunnel in, 37 meter hoogte. Ook nu stijgt de weg in de 1100 meter lange tunnel, en kom ik eruit in Tyssedal op 57 meter hoogte. Weer 500 meter verder komt de afslag naar de fabriek, en ga ik 300 meter omlaag naar 4 meter boven zeeniveau. Die laatste 500 meter is ook verdeeld in steilte tussen de 3 en de 13 %, een lekker opwarmertje als je weer huiswaarts gaat!

Totalen.

Het totale aantal meters stijging komt neer op circa 250, totaal aantal daalmeters op circa 320 op de heenweg naar het werk. Op de terugweg is dat uiteraard net omgekeerd! Dat klopt dan wel met mijn gevoel dat terug naar huis zwaarder is, dus dat ligt niet altijd aan de inspanningen op het werk.

Ondersteuning?

Heb ik daar dan e-ondersteuning voor nodig?
Daar zal iedereen zijn eigen mening over hebben, dat is ook prima! Voor mezelf vind ik het meevallen, ik kan goed zonder, en wil het ook nog niet, al zal ik niet uitsluiten er misschien in de toekomst wel aan te beginnen. 
Natuurlijk voelt het af en toe zwaar, zeker in de winter, als de temperaturen lager zijn en het fietsen nog meer energie vraagt dan anders.
Waar voor mijn gevoel veel winst te behalen is, is het gewicht van de fiets, 10 kg minder zou al heel veel uitmaken in de klimmetjes.
Klimmen met de Scott carbon racer gaat meestal toch wel tussen de 5 en 10 km/u sneller, en dat tijdsverschil haal ik in de Strada niet  terug in de afdalingen.
Over het algemeen rijd ik gemiddeld  iets sneller met de Strada dan met de Scott, maar meer dan  2 tot 3 km/u is dat niet.
Het verschil tussen een VM en een racer op het vlakke is denk ik groter dan in het terrein waar ik doorheen fiets, ik doe mijn best, maar sneller kan ik helaas niet.........
Tot zover mijn klimervaringen op mijn woon-werkroute, tot het volgende bericht!
Groeten, Adri.

 

zondag 26 januari 2014

Beestenboel?

Titel.

Beetje vreemde titel? Ja, maar dat zal jullie gaandeweg duidelijk worden.
Ondertussen weer eens in BOB gelegen, dat werd tijd ook, na ruim een week niks doen. Het was ook snel weer over, na de middag trok de storm weer aan en het stormt nog steeds met harde rukwinden.
Dus na vrijdagmorgen staat BOB weer gestald. Daarom gistermiddag maar gewoon met Ina en Ward een wandeling gemaakt, deze keer reden we naar Fresvik om daar aan langs het fjord te wandelen.
De achterliggende gedachte was dat de wind daar minder zou zijn, maar ook daar waaide het nog redelijk hard. Hoewel we af en toe beschut liepen op de bochtige weg, die nu als "fiets/voetpad" in gebruik is. Autoverkeer gaat door de tunnel, zo dat er in alle rust gewandeld kan worden op de "oude" weg buitenom. Ook daar namen we wat foto's, er hing hier en daar ook wat ijs aan de rotsen.
Het is weer meer van hetzelfde, maar wie de foto's niet wil zien hoeft natuurlijk niet te kijken...............Voor degenen die het wel leuk vinden, veel kijkplezier!
 
 
De titel zal nu snel duidelijk worden, wat hangt hier nou in dat boompje?
 
 
 
Wat jullie er in zien weet ik niet, wij dachten aan een giraf.......
 
 
Op het pad is te zien dat het lopen hier niet geheel zonder risico is, er komt wel eens wat naar beneden, zowel ijsklompen als de grote steen verderop.............
 
 
In deze ijsklomp zag Ina links een konijnenkop, zelf zag ik rechts een koeienkop.
 
 
En wat stelt dit voor? Ina zette deze als "raadplaat" op haar facebook, niemand heeft het geraden tot nu toe. Ik zal jullie niet in spanning laten, kijk maar naar onderstaande foto.
 
Gewoon een gevallen ijsklomp, die ik tegen mijn reflexvest hield, in close-up genomen.
 
 En dit? Een ijskonijn? Dat zag "Liggende fietser" er in elk geval in!
 
 
 
Ward vind het allemaal wel best, in de sneeuw rollen is interessanter dan dat gekke ijs.
 
 
Hele wanden zijn ook hier bekleed met ijs.
 
 
 
 
 
 
En dan ziet Ina een soortgenoot van Ward, een soort poolhond?
 
 
Sterk die takjes!
 
 
Een krabbenschaar? Of wat Ina zag, een krokodil?
 
 
 
Net glas of kristal soms..........
 
 
 Verijst gras boven, en de soms prachtig gevormde sculpturen op de takjes hieronder.
 
 
 
 
 
Detail van de bovenstaande foto, er loopt nog water onder het ijs.
 
 
 
 
 
 
 
 
Tot slot een tweetal korte filmpjes.
 
 
 
 
 
 
Tot zover dit bericht, tot de volgende, hopelijk met wat meer fietsberichten..........
 
 
Groeten, Adri.
 
 

maandag 20 januari 2014

Helder als kristal.

Het ijs is er weer.......

Weer al even geleden dat in BOB lag, de laatste woon-werkrit was vorige woensdag, daarna is het stormachtige wind, met stevige rukwinden af en toe. Geen velomobielweer, bovendien had ik mijn 12-uurs nachtdiensten dit weekend dan fiets ik ook niet.
Wel op de laatste rit nog wat foto's gemaakt van de nu weer onstane ijsformaties aan de rotsen, nu nog zo helder als kristal.
Ook een paar filmpjes, Ina teste haar camera een beetje, de Sony NEX-C3 is ingeruild want die vond ze al langer wat aan de zware kant, en hoewel er mooie plaatjes mee gemaakt konden worden was de camera ook niet echt gebruiksvriendelijk qua bediening.
Wat heeft ze nu dan? Heel simpel, ze was helemaal weg van de Panasonic Lumix TZ-40 die ik aangeschaft had, en wilde precies dezelfde, alleen de kleur is anders. Ina heeft een witte, de mijne is zwart.
 
Sneeuw en ijs op de wegen is momenteel weer zo goed als weg, temperaturen liggen rond het nulpunt, overdag iets er boven en 's nachts iets eronder. De wind maakt het kouder voor het gevoel.
 
 
Hier rijd ik weg richting Eidfjord en test Ina de zoomfunctie tijdens filmen.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Bovenstaande beelden heeft ze gemaakt terwijl ik onderweg ben naar de middagdienst. Let even op het passeren van de blauwe vrachtauto, dat geeft goed de verhoudingen weer, je ziet prima hoe nietig BOB is op de weg. Bij het laatste fragment zie je dat de auto's netjes achter me blijven in de onoverzichtelijke bocht.
Alle filmpjes heeft ze gewoon vanaf ons terras geschoten, terwijl ze uiteraard wel de zoomfunctie gebruikte.
 

Ijsfoto's.

 
Wat foto's van de onstane ijsvorming, op diverse plaatsen langs mijn woonwerkroute, is ook mooi in het donker, dan lijken de rotsen in het licht van m'n lampen behangen met kristal op sommige plaatsen.
 
 
 
 
 
 
 
                                      Dronken piloot???
 
 
 
 
                              Op weg naar huis zakt de zon al achter de bergen.
 

Wandelen.

Tijdens een korte wandeling maken we nog wat foto's van ijs, ik een aantal en Ina ook een deel.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                    Deze rots lijkt wel met glas bedekt, rechts een "ingegoten" blaadje.
 
 
 
 
                                        Detail: het blaadje.
 
 
 
Tot zover dit bericht, tot de volgende!
 
Groeten, Adri.